There are no quick fixes. If we want our lives to change, we have to do the work. - Scott Stabile Hey Reader, Afgelopen week deed ik een coaching. Als coach bedoel ik, niet als coachee. Ik voelde hoe ik mezelf een aantal keer moest tegenhouden om geen ideeën te delen, om niet naar oplossingen te vragen, om niet naar een concreet plan over te schakelen. Het was namelijk nog maar sessie twee en concrete stappenplannen en ideeën zijn helemaal nog niet aan de orde. Maar het is wel typerend voor de maatschappij vind ik: quick fix zonder eerst voldoende onderzoek te doen of uitgebreid te onderzoeken, te voelen en waar te nemen. Hoofdpijn? Neem een pijnstiller! Nieuwe gsm nodig? Koop vandaag, krijg 'm morgen geleverd. Stress? Drink wat wijntjes om te ontspannen (in het slechtste geval) of doe wat aan meditatie (in het beste geval). Als het wat langer duurt, omdat er bv. eerst eens naar de oorzaak moet gekeken worden, dan zijn ze ons meestal na een tijdje al kwijt. Want geen geduld, geen tijd en verder gaan maar met de quick fixes. Dat is dus wat ik voelde, maar waar ik niet aan toegaf. Want die quick fixes doen het meestal niet op de lange termijn. En dus slik ik het in en bewaar ik het voor een latere sessie. Zodat de vrouw in kwestie eerst ten volle kan voelen, mijmeren en inzichten kan krijgen. Om dan uiteindelijk tot een plan te komen dat op de lange termijn effect heeft. Want dat is in mijn ogen zoveel waardevoller. Vanaf oktober kan jij ook met mij op pad gaan trouwens. Meer informatie over mijn natuurcoaching vind je hier. #dekleinedingenGeen foto's of filmpjes deze week want ik vergeet het gewoon. Maar enkele kleine dingen waar ik van genoot de afgelopen week:
Samen leren en levenTot een paar weken geleden zat ik gemiddeld 3u per dag op mijn gsm. Tot ik een paar veranderingen doorvoerde. Tegenwoordig is het gemiddeld 1u met een uitschieter naar beneden van 17 minuten. Wat ik dan deed? Check het in deze minipodcast. 🎲 SpelletjesavondEén avond per week is het bij ons spelletjesavond. De meisjes kiezen allebei een spelletje, we snijden wat kaasjes of doen wat fruit in een kommetje, lekker drankje (Gimber!) erbij en zetten ons allemaal aan tafel. Heerlijke gezinsmoment zo één keer per week en dus een echte aanrader. Onze favoriete spelletjes? Carcasonne (ook de juniorversie), Boodschappen doen, Twister, Doolhof, Wie is het? en voor de oudere kindjes ook Andor: jonge helden. 💌 ManifestoNet voor mijn 36e verjaardag een paar weken geleden schreef ik een manifesto voor mijn 37e levensjaar. Voor alle gebieden in mijn leven zei ik dank u voor hoe ik hoop dat het er het komende jaar uit zal zien. En dat schrijven deed ik in de tegenwoordige tijd. Bv. "Dank u voor onze (moes)tuin die ons groentjes en fruit in overvloed geeft." Zo deed ik dat voor mijn rol als mama, voor mijn relatie, mijn zaak, mijn huis en tuin en voor mijn gezondheid en lichaam. Ik lees dat elke dag even door en stap er dan ook echt in zodat ik het al kan voelen. Ik vind het alvast een aanrader. 🍪 HaverkoekjesDe koekjes van deze week zijn haverkoekjes. Of granolakoekjes zoals één van mijn dochters ze noemt. We vinden ze heel erg lekker dus ik deel het recept heel graag met je.
Wil je graag iets kwijt over iets uit deze nieuwsbrief? Of gewoon even babbelen? Dat kan door op beantwoorden te klikken, door hier iets achter te laten of door me een berichtje te sturen via Signal. Ik ben Stephanie. Er zijn veel woorden die me zouden kunnen omschrijven en veel dingen die ik interessant vind. Hier alvast een poging in willekeurige volgorde: vrouw, mama, lief, vriendin, dochter, zus, huisonderwijzer, 6/2 emotionele manifestor, leergierig, spiritueel, ex-leerkracht, hooggevoelig, liefhebber van natuur, simpel leven ... Een atypische ondernemer ben ik ook. Atypisch omdat ik vooral mijn goesting wil doen en niet constant van de daken wil staan roepen wat ik in mijn aanbod heb. Mijn missie is om anderen te ondersteunen in hun eigen huisonderwijsverhaal en om te tonen dat er ook een weg is weg van de ratrace. Dat doe ik o.a. door mijn memberships, workshops en coachingsbabbels. Wat in deze nieuwsbrief verschijnt is mijn eigen, pure mening. Ik verwijs regelmatig naar een product via een partnerlink. Die zorgt ervoor dat ik een kleine commissie krijg als je iets koopt. En mocht je een grote fan zijn van mijn nieuwsbrieven en je me daarvoor graag een "fooi" wil geven dan kan dat hier. Stuur deze nieuwsbrief gerust door naar iemand die er ook iets aan kan hebben. En mocht jij zo iemand zijn en je wilt de Brieven voor een mooie [kinder]tijd zelf ontvangen, laat dan hier je e-mailadres achter. Wil je de nieuwsbrief niet meer ontvangen, schrijf je dan hier uit. |
Ik bied ondersteuning aan huisonderwijzers. Hieronder vind je een voorbeeld terug van mijn betalende nieuwsbrief "Ons huisonderwijs". Je vindt ook de laatste gratis nieuwsbrief "Brieven voor een mooie [kinder]tijd" terug. Daarop kan je je abonneren door hieronder je e-mailadres achter te laten. Wil je de betalende nieuwsbrief ontvangen? Kijk dan even onder het tabblad links.
I think it's necessary to let kids get bored once in a while. That's how they learn to be creative. - Kim Raver Hey Reader, Eerst heel even over de quote: ik ben het er niet 100% mee eens. Volgens mij zijn kinderen al creatief en moeten ze het niet worden. Maar verveling helpt wel om die creativiteit te behouden. Als wij als volwassenen alles gaan invullen, zorgen we ervoor dat de aangeboren creativiteit verdwijnt. En dat kan niet de bedoeling zijn, wel? Ik werd hier een tijdje geleden aan...
“You are worthy of rest. We don’t have to earn rest. Rest is not a luxury, a privilege, or a bonus we must wait for once we are burned out. I hear so many repeat the myth of rest being a privilege and I understand this concept and still deeply disagree with it. Rest is not a privilege because our bodies are still our own, no matter what the current systems teach us.” - Tricia Hersey Hey Reader, Onlangs keek ik een filmpje op YouTube. Zoals altijd werd dat voorafgegaan door reclame. Ik let...
"Ik had nooit verwacht dat ik mijn kinderen aan hun leeftijdsgenoten zou kwijtraken. Tot mijn ongenoegen zag ik dat mijn beide oudere dochters zich rond hun tienerjaren vooral op hun vriendinnen richtten; ze volgend hun voorbeeld, namen hun taalgebruik over en maakten zich hun waarden eigen. Het werd steeds moeilijker om ze in het gareel te houden. Alles wat ik deed om mijn wensen en verwachtingen over te brengen, maakte de situatie alleen maar erger. Het was alsof de ouderlijke invloed die...